Rentgen w Pracowni Diagnostyki Obrazowej

RTG, czyli zdjęcie rentgenowskie, to jedna z najstarszych i wciąż powszechnie stosowanych metod diagnostyki obrazowej. Badanie wykorzystuje promieniowanie rentgenowskie, które przenika przez ciało pacjenta i tworzy obraz wnętrza organizmu na specjalnej kliszy lub – w nowocześniejszych urządzeniach – na ekranie komputera. Różne tkanki pochłaniają promieniowanie w różnym stopniu: kości zatrzymują je prawie całkowicie, dlatego na zdjęciu są białe, natomiast powietrze w płucach przepuszcza promienie, co daje ciemny obraz. Dzięki temu lekarz może ocenić strukturę kości, stawów oraz narządów klatki piersiowej i jamy brzusznej.

RTG znajduje zastosowanie w wielu dziedzinach medycyny. Najczęściej wykonuje się je w celu:

• wykrycia złamań, pęknięć i zwichnięć kości,
• oceny zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa i stawów,
• rozpoznania zapalenia płuc, gruźlicy czy nowotworów płuc,
• kontroli ułożenia implantów, protez lub śrub ortopedycznych,
• identyfikacji ciał obcych w organizmie.

Badanie trwa zaledwie kilka minut i zwykle nie wymaga specjalnego przygotowania – pacjent proszony jest jedynie o zdjęcie odzieży i biżuterii z okolicy badanego obszaru. W niektórych przypadkach stosuje się tzw. kontrast – środek cieniujący podawany doustnie lub dożylnie, który lepiej uwidacznia przewód pokarmowy lub naczynia krwionośne.